Een van de columns over Ilonka in de plaatselijke krant, de Edese Post.
0 Comments
Tijdens het poetsen en verzorgen is het soms erg verleidelijk om borstels en andere spulletjes even op haar rug neer te leggen. Ilonka wordt er niet warm of koud van. Op de foto hierboven liggen wel heel veel spulletjes op haar rug. Misschien de volgende keer de spullen ergens anders leggen...?
Het grappige is dat Ilonka er geen enkel probleem van maakt dat er wat kleine dingetjes op haar rug liggen en het zelfs nauwelijks lijkt te merken. Ze is meer geïnteresseerd in de groene ton met voer die voor haar neus staat, terwijl ze net een bak slobber (paardenpap) naar binnen heeft gewerkt. Waar de focus van Ilonka ligt is in ieder geval wel duidelijk. De wintervacht is grotendeels verwijderd en haar zomervacht komt nu tevoorschijn. Hierdoor schemert haar huid ook meer door... Bij nauwkeurig kijken valt op dat op haar buik allemaal kleine rondjes te zien zijn. Dit worden appeltjes genoemd. Op de foto hieronder nog wat duidelijker, de buik ingezoomd.
Appeltjes zijn bij een paard een teken van gelukkig zijn. Bij een varken is de krulstaart een teken van gelukkig zijn. Bij een paard zijn het de appeltjes op de vacht, en dan met name op de buik. Met volle trots presenteer ik hierbij: het bewijs van een happy horse! Op de eerste afbeelding staat Ilonka van een grote hoop te knabbelen, die eigenlijk niet voor haar bedoeld is. Ik haal haar snel weg en zet haar op de poetsplaats neer om haar te gaan verzorgen. Als troost en omdat ze het best kan gebruiken, geef ik haar een plukje hooi...tot mijn grote verbazing weigert de bejaarde merrie verder te knabbelen. Ze heeft geen interesse meer. Dit is te zien op de tweede afbeelding, hier ligt een hoopje hooi, onaangeraakt. Ik begin me al een beetje zorgen te maken over haar gezondheid... maar voor de rest is ze prima en goed gemutst, dus gaan we lekker wandelen. Na de wandeling zet ik haar weer terug in de weide en leg er een pluk hooi bij, om te testen of ze echt geen trek heeft. Dit is te zien op de derde foto. Ze begint meteen te eten...
Ik snap er niets meer van, maar de zorgen over eten weigeren zijn gelukkig weg. De laatste column over Ilonka in de plaatselijke krant, de Edese Post. De vliegen genieten net als wij van het steeds warmer wordende weer, ze komen op wonderlijke wijze weer in grote getalen voor. Een favoriete plek van veel van deze beestjes zijn de ogen van paarden. Het oogvocht schijnt lekker te zijn voor ze. Paarden zijn echter minder blij met deze ongenode gasten. Het irriteert en ze kunnen ziektes overdragen zoals oog ontsteking. Om Ilonka te beschermen tegen deze opdringerige visite draagt zij wederom haar vliegenkap. Na het sporten krijgt Ilonka regelmatig een plukje hooi voor in de weide. Dit plukje werkt als een magneet op alle pony's in de weide. Iedreen wil dat plukje hebben...
De bejaarden merrie 'laat zich het kaas niet van het brood eten' en verdedigt deze pluk met verve.. Ze jaagt al haar weidemaatjes weg. Eerst dreigend met de oren plat in de nek en als dat niet genoeg is dan doet ze een paar stappen in de richting van het paard dat een plukje wil hebben. Uiteindelijk kiezen de paarden stuk voor stuk het hazenpad. Als duidelijk is wie de baas en de eigenaar van het plukje hooi is knabbelt de merrie tevreden op de gedroogde grassprietjes. Ilonka en mijn zoon hebben vertrouwen in elkaar. Dat betekent dat er een onuitgesproken aanname is dat ze elkaar niets aan zullen doen. De merrie is er zeker van dat het manneke op haar rug geen rare dingen zal doen. Dit straalt ze ook duidelijk uit, net als de uitstraling dat de bejaarde merrie geen rare bokkesprongen zal gaan doen.
Het is goed zoals het is. Ze hebben een overeenkomst op gevoelsniveau. Het gedrag van beiden is vrij voorspelbaar en ze kunnen op elkaar rekenen. Dat is belangrijk als basis voor een goede relatie en omgang... Beide vertrouwen ook volledig op elkaar! Het is een prachtig schouwspel. Op bovenstaande afbeelding zijn de flanken van Ilonka afgebeeld. De kruinachtige haargroei, is de plek van de flank.
Deze flanken zijn afgelopen winter behoorlijk ingedeukt geraakt. Dit is duidelijk te zien nu een groot deel van haar wintervacht er af is... Even voor de duidelijkheid: haar flank zit tussen heup en buik in. Een ingedeukte flank is meestal een teken dat een paard te dun is. Maar bij een koudbloed paard zoals Ilonka, is dit veel voorkomend in het voorjaar. Het vet verdwijnt 'als sneeuw voor de zon' in de winter. Volgens de dierenarts is dit zelfs gezond! Aan het einde van de zomer had Ilonka namelijk een licht overgewicht. Daar is nu geen enkele sprake meer van. Nu is ze aan de dunne kant en krijgt ze op dit moment nog steeds extra hooi en slobber. Beide om wat meer spek te kweken. Ilonka smult enorm van deze extra lekkernijen. Over ongeveer een maand zal ik nog een foto van haar flanken plaatsen, het verschil zal verbluffend zijn... Ik denk namelijk dat er geen deuken meer in de flanken zullen zijn... |
AuteurDit blog gaat over Ilonka, een fjorden paard uit 1988. Ilonka is een gevoelige en intelligente merrie. In haar leven heeft ze weinig mensen getroffen die haar kwaliteiten konden waarderen. Ze heeft zich altijd weinig gezien gevoeld. Mede daarom deze blog om haar een gezicht te geven en de mogelijkheid te geven om zich gezien te voelen. Archief
|