De pony's met hun vier benen zijn super stabiel in deze moddervlakte, maar het is te merken dat de fjorden het duidelijk niet prettig vinden. De fjorden willen van nature zoveel mogelijk drassigheid vermijden. Droge voeten en benen zijn veel prettiger. Ik snap ze volledig. Na het wassen van de voetjes, moeten ze weer door de vieze modder heen, om op een droog stuk weiland te komen. De edele benen zijn meteen weer vies, nat en modderig.
Als mens is het een heel ander verhaal. Onze laarzen bieden bescherming. Maar om door de moddersoep heen te komen is bijna een topsport. Als je twee stappen in het weiland zet, dan begint de sport.. Op het moment dat je een voet uit de modder trekt wordt de andere vast gezogen. Het lijkt bijna op een koorddanser: bij elke stap wankelen als een koorddanser op het touw. Het is heel wat als je overeind blijft en vooruit komt. Het geeft mij iedere keer weer een overwinningsgevoel op het moment dat ik zonder valpartijen het weiland verlaat.
Vandaag voelde ik me inderdaad weer een winnaar.