Mijn zoon is ervan overtuigd dat hij de leiding heeft over Ilonka. De merrie loopt braaf mee, maar dat doet ze wel vaker... Als mijn zoon een stap opzij zet, om naar een steentje te kijken, dan loopt Ilonka braaf mee. Mijn zoon zegt dan altijd lacherig, dat Ilonka niet op het pad blijft lopen en niet zo goed luisterd.
Ik denk daar toch iets anders over... Net als bij het volgende...
Laatst had mijn zoon Ilonka vast en ik ging even wat pakken (een volwassene hield een oogje in het zeil). Op de achtergrond, hoorde ik, dat er een tracktor druk in de weer was en mijn zoon zei lacherig: ,,Ilonka...!'' Mijn oren spitste zich... Toen ik weer naar buiten liep, zag ik, dat Ilonka om mijn zoon heen draaide... Ik observeerde het tweetal. Ilonka wilde tussen mijn zoon en de traktor in blijven staaan. Mijn zoon wilde naar de traktor kijken, dat doen jongens van 6. Ze draaide steeds om elkaar heen. Ik kreeg de indruk, dat Ilonka mijn zoon wilde beschermen tegen die gevaarlijke traktor. Zij duwde hem zachtjes, met haar lijf en hoofd, bij het geluid en de machine vandaan.
Dit brengt mij bij het volgende: ,,leiding geven, nemen en geleid worden, hangt ook van de perceptie af.'' Volgens mijn zoon heeft hij de leiding, Volgens mij geeft Ilonka hem de leiding, maar als het haar beter lijkt, leidt zij hem naar een veiligere plek, als een wijze oude merrie.
Allemaal een kwestie van perceptie. En Ilonka... die maakt het allemaal niets uit, volgens mij. Zij heeft geen last van leiderstrots of ego.