Zoals hier op de foto duidelijk te zien is, is de schaduw ook donker, we noemen het ook wel onze donkere kant.
Onze schaduwkant is vaak een pijnplek, frustratie plek, een plek van onvermogen, weggestopte gevoelens, gedachte, of de angst voor succes... We stoppen het letterlijk in de schaduwkant van ons bewustzijn. Om het maar niet te hoeven zien, niet te hoeven ervaren en voelen. Maar het is er wel degelijk, net als de schaduw bij Ilonka.
Die kant hoort erbij, maakt het compleet, anders blijft het onvolledig.
Als ik naar haar schaduw kijk, dan zie ik een trots paard met een opgeheven hoofd. Veel krachtiger en trotser, dan de foto van haar lijf. Interessant... de schaduw straalt mee kracht uit... Ilonka is ook eigenlijk een hele krachtige en trotse pony. Maar door te weinig aandacht in het verleden en het gevoel van jaren onbegrepen te worden lijkt het niet meer zo zichtbaar te zijn. Maar het is er wel... Je moet alleen wat meer je best doen om het te zien. Bij Ilonka is haar kracht duidelijk zichtbaar in haar schaduw...
Hetzelfde geldt voor ons mensen. Als wij onze schaduwkant onder ogen zien, dan ontdekken we mischien dat we onze kracht, een talent of onze gevoeligheid hebben weggestopt. Maar zonder dat deel zijn we niet compleet.