 Met dit natte weer worden de benen van de pony erg vies in de wei.. De paardenvoetjes zakken soms wel 20 centimeter weg in de modder... Dit levert erg vieze benen op. Als de modder vast blijft kleven aan de vacht dan is dat niet zo goed voor de pony, regelmatig schoon wassen is het beste en werkt uitstekend tegen het verkleven. Op stal Roosendaal hebben ze in de winter zelfs een wasplaats met warm water, wat natuurlijk heerlijk is voor de paarden. 
0 Comments
Regelmatig nemen mijn kinderen vriendjes en vriendinnetjes mee naar Ilonka. In eerste instantie is er een groot verschil in gevoel met betrekking tot vrijheid en vertrouwdheid bij de kinderen jegens Ilonka. Dit is grappig om te merken. Maar gelukkig ontdooien de meeste kinderen vrij snel. Op de foto zit mijn zoon met een vriendje de benen van de pony te bekijken... Beide kinderen voelen zich veilig genoeg om zo op de grond bij Ilonka te zitten. Best imposant om zo'n harig been van een groot dier te voelen, zeker als je dat niet gewend bent. Beide jongens strelen de benen en ervaren de harige zachtheid.De benen van de pony worden grondig bestudeerd... De lieve merrie vind het allemaal best en staat er bijna bij te slapen.  Het verschil in kleur en de dikte van haar vacht komen doordat het heeft geregend en de pony nog nat is. De meeste regen valt inderdaad op de rug, haar buik heeft er geen last van.
 Exterieur van het paard... Pff, dat klinkt ingewikkeld, maar dit valt eigenlijk reuze mee, hiermee wordt bedoeld de namen van de verschillende lichaamsdelen van het paard. Veel namen en plaatsen van het paardenlijf zijn in onze ogen logisch maar sommigen zullen verrassend zijn zoals de plaats van de elle boog bijvoorbeeld, deze bevind zicht recht onder de schouder en achter de borst.
Eveneens zullen de knie en de heup, door velen, als ongebruikelijk worden ervaren, om er maar even twee lichaamsdelen uit te lichten. De knie zit net achter de buik en de heup daar weer boven. De reden waarom dit opgetrokken wenkbrauwen kan oproepen, is vanwege onze zienswijze. Wij zijn gewend om alles vanuit de menselijke optiek en vanuit het menselijk lijf te bekijken. De plek van onze, elle boog, knie en heup zien wij als normaal. Bij een viervoeter, het woord zegt het al, een dier wat zich op vier voeten voortbeweegt is dit anders. De druk van het lijf wordt standaard op vier benen verdeeld en dit vraagt een andere opbouw van het skelet, zoals hierboven duidelijk zichtbaar is. De Bouw en plaats van de gewrichten en overige lichaamsdelen, zijn voor het paard heel logisch. Ons menselijk lijf, zit in de ogen van het paard (als het edele dier hierover zou nadenken) verrassend in elkaar... Dat wij ons op twee benen kunnen voortbewegen, is vanuit paarden oogpunt weer verwonderlijk... Zo is alles een kwestie van invalshoek en uitgangspunt.... Een kwestie van perceptie!  De lucht is luchtig, maar met onze spreektaal hebben we het over luchtig, als we ergens niet te zwaar aan tillen, het kunnen relativeren.
Onze dagelijkse bezigheden vallen volledig in het niet, als we het vanuit de eeuwigheid bekijken. Het enige wat dan over blijft is de grote lijn... Kijken welke (positieve) bijdragen we geleverd hebben aan onze tijd op aarde. Als we ons dit realiseren, is relativeren een logisch gevolg. De betrekkelijkheid van onszelf inzien, maakt dat we ons waarschijnlijk in het hier en nu een stuk gelukkiger voelen. Maar wat houdt ons dan tegen? Jammer genoeg hebben veel mensen toch moeite om zichzelf en alle gebeurtenissen een beetje luchtig te bekijken. Terwijl een beetje luchtigheid het bestaan toch vaak een stuk positiever kleurt. Ik stel voor om de dag een beetje te relativeren en alles wat luchtiger te bekijken. En vanavond ieder voor zich de balans opmaken, en dan kijken of het voor herhaling vatbaar is.... Het is koud, ijskoud, alles is bevroren... Land en ijs worden bedekt door een witte deken.  Het ziet er prachtig en sprookjesachtig uit. De vogels fluiten vrolijk. De pony's bewegen bedachtzaam over de onvoorspelbaar witte deken. Opeens zakt een been weg en bleek er onder de witte laag een bevroren plas te zitten, de pony's vinden het niet fijn en geven de voorkeur om zo min mogelijk te lopen. Maar het ergste is dat hun waterbak ook bevroren is! Waardoor ze niet meer kunnen drinken. Ze kunnen wel een beetje sneeuw likken en dat gebruiken als vocht. Zo slim van deze Fjorden, die oorspronkelijk tegen de barre Noorse winters kunnen. Met mijn hak trap ik een paar keer op het 5 centimeter dikke ijs, opeens breekt het . Mijn voet zakt erdoorheen en ik zak tot mijn knie in het water, jakkes! De pony's komen meteen grinnikend naar de waterbak om van het ijskoude water te drinken. Ze genieten duidelijk.  Je moet wat over hebben voor het goede doel, de pony's toegang geven tot drinkwater. Ter wille van het zolang mogelijk ijsvrij houden van de waterbak verwijder ik de grote stukken ijs uit het water. Mijn handen nemen snel de temperatuur van het water over. Maar het doel is bereikt: de Fjorden kunnen weer lekker drinken.
 ... Ik waan mij een ridderpaard, dapper en onbevreesd, trek ik ten strijde voor vrede en eer. Alhoewel het wat paradoxaal is om voor vrede te strijden.... Met een dappere ridder op mijn rug, galoppeer ik uren lang over weides en door bossen. Dankzij mij is de strijd gewonnen en heeft de vijand het hazenpad gekozen.. Ik sta nog na te dromen, vol euforie..
Mmm... Jammer nu wil mijn baasje dat ik meeloop, de droom was net zo leuk.  Lieve vrienden van Ilonka,
wij wensen jullie al het goede voor 2015. Wij hopen dat het een jaar vol respect wordt, dat mens en dier elkaar zullen respecteren en elkaars positieve waardevolle kanten zullen zien, Ook al is het soms even dieper zoeken... Ilonka, Jacqueline en kinderen... |
AuteurDit blog gaat over Ilonka, een fjorden paard uit 1988. Ilonka is een gevoelige en intelligente merrie. In haar leven heeft ze weinig mensen getroffen die haar kwaliteiten konden waarderen. Ze heeft zich altijd weinig gezien gevoeld. Mede daarom deze blog om haar een gezicht te geven en de mogelijkheid te geven om zich gezien te voelen. Archief
|
