Hiernaast zie je een pony met grasmasker. Maar wat is een grasmasker eigenlijk? Het is een soort mandje dat je voor de snoet van de pony bevestigt, zodat het dier niet of zeer moeilijk gras kan eten.

Één van de redenen dat sommige pony's een grasmasker krijgen is omdat ze aan het einde van de zomer te dik  zijn geworden, omdat ze te veel eiwitrijk gras hebben binnengekregen. Met een deel van de dag een grasmasker op, krijgt het dier dus minder binnen en zal afvallen.

Preventief is een andere reden om een pony een deel van de dag met een grasmasker te laten lopen. Juist om te voorkomen dat het dier overgewicht krijgt. Uiteindelijk is het in het belang van het dier om het eigenlijk tegen zijn eigen eet drang te beschermen. Vooral koudbloedpaarden, zoals Ilonka, krijgen in de zomer te veel eiwitten binnen als gevolg van ons malse gras. Zo een grasmasker als hierboven wordt getoond is een goede oplossing.

Op de foto Belle, de vaste vriendin van Ilonka, ook een fjordenpaard. 

Iedereen komt weleens in de verleiding. Dat je iets doet, wat eigenlijk niet goed  voor je is, of niet mag... Maar je kunt het toch niet laten...


Paarden hebben dat ook. Meestal voelen ze voortreffelijk aan, wanneer ze voldoende  eten binnen krijgen en welk gedrag als braaf gezien wordt. Maar dat wil niet zeggen dat zij zich er altijd aan houden...

Soms zijn de verleidingen ook wel erg groot. Zo erg dat ze er soms letterlijk over struikelen. Voor de meeste paarden, ook voor Ilonka, is het tegenkomen van een grote berg hooi een onweerstaanbare verleiding... Zonder te worden gecorrigeerd gaat ze er gretig van eten.

Zo zijn er voor ons mensen ook verschillende verleidingen. Maar wij mensen hebben meer variatie in verleidingen. Zoals drank, drugs, eten, werk, vrouwen, t.v. en niet te vergeten de computer met spelletjes en sociale media.

Vaak weten we ook wel dat te veel van bovengenoemde niet goed is, maar toch... die verleiding. Of we worden door onze directe omgeving op tijd gecorrigeerd. Of de verleiding mond uit in verslaving en maakt vaak meer kapot dan ons lief is.

Paarden kunnen ook te veel eten en daardoor te veel eiwitten binnen krijgen. Hierdoor kunnen ze   hoefbevangenheid oplopen, dat is een aandoening aan de hoeven die erg pijnlijk is en lopen vermoeilijkt. Minder eten en dus minder eiwitten binnen krijgen is de simpele maar doeltreffende oplossing.

Voor paarden geld dus ook.. MET MATE.

Knuffels zijn belangrijk, dat weten we allemaal. Maar knuffelen we allemaal wel genoeg? Lichamelijk contact naar dieren toe gaat vaak veel makkelijker dan naar mensen.
Ilonka is dol op knuffelen en haar contact met mensen is natuurlijk ook heel fysiek: ze wordt geborsteld, bereden, mee genomen aan een touw en ook heel veel geknuffeld. De merrie geniet er duidelijk van. Het is een vorm van aandacht en daarmee ook een vorm van erkenning. De pony wordt erkend in haar zijn door fysiek contact.

Maar hoe zit het eigenlijk met ons mensen? Worden wij ook erkend door fysiek contact? Of zit het bij ons mensen toch anders in elkaar? Wij beschikken natuurlijk óók over onze taal waarmee we kunnen communiceren. In woorden kunnen we elkaar bevestigen en erkennen. Complimenten zijn altijd fijn en goed.

Maar is dat wel voldoende? Ik ben er van overtuigd dat we ook lichamelijk contact nodig hebben. Ergens zijn we tenslotte ook dieren. Maar wij zijn kieskeurig of beter gezegd selectief in onze lichamelijke interacties en we willen niet van iedereen een knuffel. We kiezen mensen uit met wie we lichamelijk contact willen, dat zie ik al bij mijn kinderen: niet alle klasgenoten zijn kanshebbers voor knuffels!

Dit heeft weer te maken met onze complexe samenleving en begrenzing die we onze kinderen al jong aanleren. Fysiek contact is prima, maar wees selectief. Dieren zijn vaak niet selectief en willen door iedereen worden aangehaald en geknuffeld.