Vandaag is het weer zover. Mijn hoefjes worden weer mooi bekapt en verzorgd. Hierbij de actie foto's! Omdat mijn achterkant al vaak genoeg in beeld is geweest, hierbij de hoefsmid...
 |  |
 Hierboven het resultaat van 15 minuten poetsen. Ilonka verhaart zo erg dat het simpelweg met de hand over haar lijf vegen al zo'n resultaat geeft: er dwarrelen gewoon plukken af....! De oogst is duidelijk zichtbaar op de grond. De bejaarde dame knabbelt ondertussen op wat hooi terwijl haar winterjas beetje bij beetje verdwijnt.
Het poetsproces heeft iets weg van een metamorfose. Ilonka's onvervalste 'ik' wordt onthuld. Het brandmerk wordt steeds duidelijker zichtbaar net als haar werkelijke postuur. De welgevormde heupen worden langzaam tevoorschijn getoverd uit haar camouflerende teddyberenvacht. Ilonka is vooral erg blij dat haar warme jas uit gaat.  Mijn oude halster heeft zijn glorie en glans afgelopen winter compleet verloren. De roestplekken alom waren volgens mijn bassinetje de grens. Enkele reis vuilnisbak met dat afgeleefde ding!
Hierbij met trots mijn nieuwe blauwe halster. Een fleurige start voor het voorjaar... Ik blijf tenslotte een dame die af en toe iets nieuws wil hebben. Al snap ik niet goed waarom ik een halster om krijg. Ik loop altijd braaf mee of loop zelf wel even terug naar de weide of een flinke baal hooi. Ach als mode accessoire is het ook leuk.  Wanneer Ilonka de weide in wordt gezet is dat een heel ritueel...
Als eerste gaat ze altijd even drinken, daarna krijgt ze een paardensnoepje en tenslotte een dikke, uitgebreide knuffel. Na de knuffel probeert ze nog een snoepje af te troggelen, maar als dit niet lukt dan loopt ze, met haar hoofd wat omlaag een paar passen de weide in... Vervolgens staat ze even stil en kijkt achterom....met een weemoedige blik, van doei...ik ga de weide weer in.  Ilonka is altijd te vinden voor een lekker hapje. Haar neus werkt nog verdacht goed. Hier duwt ze met haar zachte neus tegen een ton gevuld met brokken. Ze heeft snel door dat er een draaisluiting als dop op zit.
De bejaarde merrie is behoorlijk volhardend met haar poging het voer uit de ton te krijgen. De sluiting is echter niet te openen met een paardenneus. Om haar vastberadenheid en nieuwsgierigheid te belonen geef ik haar wat brokken op de ton. Met een diepe zucht... knabbelt ze tevreden de traktatie weg. Heeft ze uiteindelijk toch haar zin. Ach, de wat oudere viervoeter mag best verwend worden... |
AuteurDit blog gaat over Ilonka, een fjorden paard uit 1988. Ilonka is een gevoelige en intelligente merrie. In haar leven heeft ze weinig mensen getroffen die haar kwaliteiten konden waarderen. Ze heeft zich altijd weinig gezien gevoeld. Mede daarom deze blog om haar een gezicht te geven en de mogelijkheid te geven om zich gezien te voelen. Archief
|
