knappe meiden!!
Jongste dochter heeft met een vriendin heel veel prachtige foto's gemaakt... knappe meiden!!
0 Comments
Met volle maan de merrie nog even uit de weide halen vind Ilonka heel gezellig. Nog even knuffelen, een bakje slobber naar binnen werken. Mmm... Zo wil ze best even poseren voor een foto bij volle maan. De andere fjord Belle, haar vriendin, staat achter het hek te hinikken, alsof ze wil zeggen: "Kom nou snel terug, je bent al zo lang weg geweest." Ilonka op haar beurt wil graag een wandeling bij maanlicht maken. Met vlotte tred stapt ze de oprijlaan af. Vrolijk briezend met volle moed de duisternis tegemoet. Ik voel me trots op de avontuurlijke inborst van mijn bejaarde merrie. Samen maken we een mini wandeling over de lange oprijlaan. Zonder extra reflectoren is het namelijk best gevaarlijk, want we zijn beide onzichtbaar voor het overige verkeer en gaan op in de donkerte van de nacht. Omdat veiligheid tenslotte boven alles gaat blijft het een kleine wandeling op de oprijlaan. Het is half maart, 's nachts vriest het nog regelmatig. Overdag wisselen warmere en koudere dagen zich geregeld af. Het blijft veel langer licht, dit is een duidelijk teken van het naderende voorjaar. Alhoewel de gevoelstemperatuur soms te wensen overlaat door de frisse wind. Ilonka kan haar warme deken nog goed gebruiken, 's nachts zeker. De deken die de pony draagt, staat in schril contrast met het verharen van de merrie. Terwijl Ilonka haar slobber naar binnen werkt, aai ik haar over haar hals... Het resultaat is: een paar flinke plukken wintervacht. Inderdaad, het wordt echt lente!!! Ilonka krijgt regelmatig een knipbeurt, maar door de laatste kappersbeurt heeft ze een wondje gekregen... De winterdeken drukt namelijk op haar schoft (dit is de plek waar de hals overgaat in de rug). De warme en waterdichte deken weegt best wel wat. Haar lange manen helpen om de druk van de deken te dragen. Maar met de laatste knipbeurt zijn deze manen flink ingekort. De korte manen bieden geen steun en bescherming meer tegen de zware deken. De korte stekeltjes die de overblijfselen van de manen zijn, worden juist plat gedrukt op de huid. Bij het bewegen gaat dit iriteren en schuren en veroorzaakt vervolgens een huidwond. Zoals op de foto hieronder is te zien, zijn de manen zelfs volledig verdwenen en de zere plek is veranderd in een grote wond. Deze foto is gemaakt vlak na het moment dat we de wond ontdekte. De andere twee laten ieder een later stadium van genezing zien. Bij de laatste foto is te zien hoe de wond inmiddels bijna is genezen. Het schuldgevoel van mij sijpelt echter nog even door. Vanwege mijn domme actie heeft Ilonka bijna een maand lang met deze wond rondgelopen. Als ik de merrie niet had geknipt, dan was de wond er ook zeker niet gekomen. Maar het doet me wel goed dat Ilonka zo snel en goed weer herstellende is. p.s: ik heb er wel van geleerd en ga nooit meer haar manen knippen, als ze een winterdeken op heeft.
Overdag is het vaak best lekker weer. Ilonka kan dan prima zonder deken in de wei staan. Op deze manier kan ze de warme zon direct op haar vacht voelen, en het zachte briesje van de wind over haar vacht voelen glijden... Ze staat soms met haar neus echt de lentelucht op te snuiven. Het is heerlijk om de merrie zo te zien genieten. 'S avonds kom ik terug om de deken bij haar op te leggen, voor het slapen gaan, zodat ze bescherming heeft, tegen de koude nacht. Dat de pony bij mooie dagen overdag zonder deken kan, is wel één van de eerste duidelijke tekenen van het naderende voorjaar. Dit doordat de dagen niet alleen langer worden, maar vooral ook regelmatig warmer. De bak met hooi die in de weide staat, wordt dagelijks gevuld. Het voeren is eigenlijk best een leuk klusje. De rode kar die op de foto staat wordt goed gevuld, zelfs met een bult erop. De inhoud wordt leeggekieperd in de grijze bak in de wei. Meike helpt goed mee."Ik trek hem wel op de heenweg,"zegt Meike, "dan trek jij hem op de terugweg... " Opeens werd me duidelijk waarom. Ilonka ligt hier languit met haar blauwe deken om, ze slaapt. Haar buik beweegt rustig op en neer. Belle ligt naast haar, maar blijft toch liever meer rechtop.
Een paard dat zo languit ligt te slapen zoals Ilonka, moet zich héél veilig voelen. Een paard is namelijk van nature een vluchtdier. Dit betekent, dat bij dreigend gevaar het edele dier snel moet kunnen wegrennen. Omdat je makkelijker kan vluchten als je op vier benen staat, slapen paarden meestal staand. Ilonka voelt zich hier overduidelijk enorm veilig, anders zou ze niet gaan liggen. De weide en het erf waar ze woont voelt ook vertrouwd, omdat ze al een groot gedeelte van haat leven op deze plek woont. De pony's genieten samen van het zonnetje. |
AuteurDit blog gaat over Ilonka, een fjorden paard uit 1988. Ilonka is een gevoelige en intelligente merrie. In haar leven heeft ze weinig mensen getroffen die haar kwaliteiten konden waarderen. Ze heeft zich altijd weinig gezien gevoeld. Mede daarom deze blog om haar een gezicht te geven en de mogelijkheid te geven om zich gezien te voelen. Archief
|