Afgelopen weekeinde liep anders dan gepland. Mijn vader is met een hartstilstand in het ziekenhuis beland. Daardoor zijn de bezoekjes aan Ilonka er in het weekeinde helaas bij in geschoten.
Maandagochtend vroeg ben ik vol enthousiasme weer naaar haar toe gegaan en stond ik aan de rand van het weiland met een wortel te zwaaien en riep haar naam. Normaal gesproken komt ze dan vol enthousiasme aan galopperen. Maar deze keer niet. Ze kwam aansjokken en bleef op een paar meter afstand staan. Ik riep een paar keer extra en zwaaide met de wortel... Ze keek me aan met haar oren naar voren, maar verzette geen stap. Ik zuchte diep en dacht, "ze is boos".
Haar ritme is verstoord. We zijn even niet geweest en dat vind ze niet leuk en dat zal ze me laten voelen. Haar geduld was uiteindelijk groter dan het mijne, dus ik ging met mijn ´goede´ schoenen door de blubber... om de pony op te halen. Ze had meteen oog voor de wortel, die in één grote hap was verdwenen.
Na een paar dikke knuffels en nog een wortel was haar humeur weer gedraaid en deed ze weer gezellig.
Maandagochtend vroeg ben ik vol enthousiasme weer naaar haar toe gegaan en stond ik aan de rand van het weiland met een wortel te zwaaien en riep haar naam. Normaal gesproken komt ze dan vol enthousiasme aan galopperen. Maar deze keer niet. Ze kwam aansjokken en bleef op een paar meter afstand staan. Ik riep een paar keer extra en zwaaide met de wortel... Ze keek me aan met haar oren naar voren, maar verzette geen stap. Ik zuchte diep en dacht, "ze is boos".
Haar ritme is verstoord. We zijn even niet geweest en dat vind ze niet leuk en dat zal ze me laten voelen. Haar geduld was uiteindelijk groter dan het mijne, dus ik ging met mijn ´goede´ schoenen door de blubber... om de pony op te halen. Ze had meteen oog voor de wortel, die in één grote hap was verdwenen.
Na een paar dikke knuffels en nog een wortel was haar humeur weer gedraaid en deed ze weer gezellig.
