Mijn jongste zoon: "Mam, wij hebben een hoofd en geen kop he?" Ik knik bevestigend en kijk hem vragend aan, er komt vast meer... Hij gaat verder: "Ja en dieren hebben toch een kop? Maar paarden hebben ook een hoofd, toch?" Ik knik weer... "Dat is gek," zegt hij weer. "Een paardenhoofd en een mensenhoofd lijken niet eens op elkaar." Ik grinnik en zeg: "dat klopt." Hij kijkt me met een bedenkelijk gezicht aan, en gaat verder. "Ik vind dat we allemaal een kop moeten hebben of allemaal een hoofd... Maar hoofd vind ik een mooier woord."
Terwijl ik Ilonka verder poets en mijn zoon op haar rug ligt met zijn armpjes om haar hals geklemd, gaat het gesprek verder. "Hoe zit het dan met billen mam?" "Hoe bedoel je, precies?" vraag ik, in afwachting van welke wending dit gesprek gaat nemen. "Nou, wij hebben billen en Ilonka heeft een kont. Volgens mij hebben alle dieren een kont, toch?" Ik denk even na... "Ja, volgens mij wel, hoezo?" Mijn zoon: "Dan vind ik dus ook dat we eigenlijk allemaal billen moeten hebben. Kont is toch ook niet zo'n netjes woord?"
