Waar mensen meestal spreken over het hebben van een lijf, is een dier zijn lijf. Dat komt ook duidelijk naar voren in vriendschappen. Vriendschappen tussen mensen worden vaak uitgedrukt in woorden en symbolen, zoals bijvoorbeeld praten over een favoriete film of een bosje bloemen geven. Maar vriendschappen tussen mens en dier zijn lichamelijk, zoals een paard zijn neus tegen je aan duwt. Een dier is zijn lijf, niet meer en niet minder.
De vriendschap met een paard wordt ook lijfelijk uitgedrukt in onder andere ,,verzorging, het borstelen, knuffelen en het berijden of mennen''.
Het is moeilijk of misschien wel onmogelijk om niet lichamelijk te worden in de relatie met een dier. Een dier legt contact met zijn lijf, dat is hun manier van communiceren: lichaamstaal. Hiermee nodigen zij ons uit, om onze lichamelijke kant te uiten. Dit is een van de redenen waarom een vriendschap met een dier zo verrijkend is. Hierin wordt je zo op je lichamelijke zijn gewezen, bewust of onbewust terug geworpen op het eigen lichaam en dat van het dier.
De vriendschap met een paard wordt ook lijfelijk uitgedrukt in onder andere ,,verzorging, het borstelen, knuffelen en het berijden of mennen''.
Het is moeilijk of misschien wel onmogelijk om niet lichamelijk te worden in de relatie met een dier. Een dier legt contact met zijn lijf, dat is hun manier van communiceren: lichaamstaal. Hiermee nodigen zij ons uit, om onze lichamelijke kant te uiten. Dit is een van de redenen waarom een vriendschap met een dier zo verrijkend is. Hierin wordt je zo op je lichamelijke zijn gewezen, bewust of onbewust terug geworpen op het eigen lichaam en dat van het dier.
