Dus als onze kinderen hun schoen mogen zetten, stoppen ze vaak lekkers in de schoen voor het paard van Sinterklaas. Dat is een beloning voor het paard van Sinterklaas voor de gedane arbeid. Maar ook alvast een dankjewel voor het lekkers of het kadootje dat wordt verwacht.
Bij de kleinste kinderen zit vaak het gevoel van wederkerigheid en rechtvaardigheid al ingebakken en anders wordt het ze bijgebracht. Het feest van Sinterklaas draait om geven en ontvangen en om aandacht voor elkaar. Met het lekkers voor het paard wordt dit heel simpel en duidelijk uitgebeeld. Voor het harde werk krijgt het edele dier wat lekkers. Dat voelt op de één of andere manier eerlijk voor de kinderen. En met de gezongen liederen van de kinderen worden Sinterklaas en zijn Pieten beloond en bedankt.
Dit wordt wederkerigheid genoemd, of heel simpel gezegd voor wat hoort wat. Bij wederkerigheid draait het niet om gelijke diensten die geruild worden, maar meer om het principe van geven en ontvangen. Als er over en weer gegeven en ontvangen wordt blijft een relatie in balans.
In relatie tot Ilonka is het heel simpel. Wij mogen van haar liefde en paard zijn genieten, dat is haar gift aan ons. Op onze beurt geven wij goede zorg en veel aandacht. Volgens mij is dit ook wederkerigheid.